Column sociaal juridische dienstverlening l april

In deze maandelijkse column worden (sociaal) juridische onderwerpen behandeld aan de hand van waargebeurde verhalen uit de praktijk om het tot de verbeelding te laten spreken.

Deze maand: Wie niet waagt wie niet (w)int!
Door Ishara Esajas, sociaal juridische dienstverlening, SMWO

"Ik ga langs bij een vriendelijke mevrouw van in de 80. Ze wil graag dat ik haar ondersteun bij een aantal juridische zaken. Tijdens het huisbezoek vraagt ze mij om haar ook nog even te helpen bij het stopzetten van haar telefoonabonnement, want ze betaalt wel erg veel geld vindt ze zelf. Als we haar bankafschriften erbij pakken, zie ik tot mijn verbazing dat ze al maanden dubbele abonnementskosten aan twee verschillende telecombedrijven betaalt. Ik vraag haar hoe dit is gekomen en ze legt uit dat ze een jaar geleden is overgestapt, maar dat de betalingen altijd door zijn blijven lopen. Ze heeft zelf al contact gehad met de oude provider (A) maar deze stelt dat de fout bij de nieuwe provider (B) ligt.

Mevrouw denkt dat de fout misschien wel bij haar ligt en dat ze zelf is vergeten om het abonnement bij telecombedrijf A stop te zetten. Ze wil vooral graag dat de dubbele betalingen stoppen want ze maakt zich er erg veel zorgen over en zelf komt ze er niet uit.
We nemen telefonisch contact op met telecombedrijf B en staan ruim veertig minuten in de wacht. Niet heel erg, want ondertussen drinken wij een lekker bakje koffie en help ik haar met andere juridische zaken. Op een gegeven moment ben ik het leuk bedoelde wachtrij-muziekje meer dan zat en neemt er gelukkig iemand de telefoon op. Zowel telecombedrijf B als telecombedrijf A (die wij daarna gelijk gebeld hebben) stellen hetzelfde. De fout ligt bij de andere partij en helaas kunnen ze niks voor ons betekenen wat betreft de dubbel betaalde kosten.

Ik vraag mevrouw of ze documenten heeft van de telefoonabonnementen zoals een contract waar ik misschien wat meer informatie uit kan halen. Mevrouw bewaart gelukkig alles want even later tovert zij een aantal oude mappen uit de kast waar een hele stapel aan documenten in zitten. Samen nemen we alle papieren door in de hoop iets van een brief over de afsluiting van het nieuwe abonnement te vinden. De moeite blijkt niet voor niets. In één van de mappen zit een aanmeldformulier waarin zij door middel van een aangevinkt boxje aangeeft dat ze gebruik wil maken van de overstapservice bij telecombedrijf B.

Mevrouw gelooft zelf niet dat het nog zin heeft om hierover contact op te nemen maar ik overtuig haar om het hier niet bij te laten. Met toestemming van mevrouw stel ik telecombedrijf B in gebreke en geef hun een redelijke termijn om de abonnementskosten die zij tot nu dubbel heeft betaald, terug te betalen. Zij hadden immers het bestaande abonnement bij telecombedrijf A stop moeten zetten bij de aansluiting van het nieuwe abonnement.

Ruim binnen de termijn krijgen wij een reactie: een excuses voor de gemaakte fout, een terugbetaling en een coulance-regeling. Mevrouw krijgt de dubbel betaalde abonnementskosten over het jaar terug en hoeft de komende twee maanden niets te betalen voor haar telefoonabonnement.

Weer wat geleerd. Gooi nooit een brief weg die mogelijk als bewijs kan dienen en geef niet zomaar op want wie niet waagt wie niet (w)int."